Uyum

Temel olarak, iklim uyumu ve dayanıklılığı, riskin iklimle ilgili tehlikelerden kaynaklanan olumsuz sonuçların potansiyelini anlamayı içermektedir. Risk, üç ana bileşenin etkileşimiyle belirlenir: tehlike, maruz kalma ve hassasiyet. Tehlike, belirli bir varlığı zarar verebilecek veya yok edebilecek bir tehlikenin olasılığı ve ölçeğini ifade eder; örneğin tropikal siklonlar, orman yangınları veya depremler. Maruz kalma, varlıkların bu tehlikelere ne ölçüde tabi olduğunu kapsar. Hassasiyet, bu varlıkların, belirli bir tehlike yoğunluğunda ne kadar zarar görebileceği derecesidir; bu durum, varlıkların duyarlılığı ve uyum kapasitesinin yanı sıra inşaat yöntemleri ve kullanılan malzemeler gibi özel özelliklerle de etkilenir. Bu bileşenler arasındaki ilişki karmaşıktır ve risk yönetimi için kapsamlı bir yaklaşım gerektirir.

Risk analizindeki ilk adım, ilgili iş birimlerini (BUs) tasarım sürecine dahil ederek değerlendirme kapsamını tanımlamaktır. Bazı organizasyonlar için risk, şirket varlıklarında yoğunlaşır, bu nedenle BU yöneticileri ana paydaşlar haline gelir. Diğerlerinde ise, örneğin perakende (CPG) şirketlerinde, birincil risk tedarik zincirinin üst akışında bulunur, bu da satın alma ekiplerini ana paydaşları yapar.

İşletme, kapsamı tanımladıktan sonra, analiz sürecini başlatmak için uygun verileri toplamalıdır. Odaklanılan alanlarla ilgili tedarikçileri de içerecek şekilde coğrafi veriler toplanmalı ve yangın, rüzgar, yağmur gibi tehlikeler belirlenmelidir. (Nestlé’nin WBCSD İş Liderleri Rehberi'ndeki sürecine bakabilirsiniz). Ayrıca işletmeler, Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) ve Uluslararası Enerji Ajansı (IEA) gibi tanınmış organizasyonlar tarafından yayımlanan iklim senaryolarını seçebilir.